Ευρίσκεται στην κορυφή του λόφου της Αγίας Ελεούσας και αποτελεί τον αρχαιότερο περίβολο της περιοχής. Η χρονολόγηση της κατασκευής της πρέπει να ανάγεται στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (Πρωτοελλαδική περίοδος; 3η π.Χ. χιλιετία), με πιθανότητα απόκλισης ως προς αυτή κατά μια χιλιετία νεότερη, η οποία δεν μπορεί να αποκλειστεί χωρίς ανασκαφική έρευνα. Έχει διασωθεί τμήμα της οχύρωσης μήκους περ. 30μ. καθώς και τριγωνικό λάξευμα σε βράχο ως σημείο εναπόθεσης αναθήματος ή θυμιάματος για την διεξαγωγή αρχαίων μυστηριακών τελετών. Ο χώρος είναι διάσπαρτος από τεμάχια πρωτογεωμετρικών λατρευτικών-ταφικών αγγείων που προέρχονται κυρίως από λαθρανασκαφές. Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης και το μονοπάτι που οδηγεί από το χώρο των πηγών του Κηφισού στον «Παλιό». Λειτουργεί επί χιλιετίες στην ίδια χάραξη, και σε απόσταση 500 περ. μ. από την αρχή του φέρει ακόμα την αρχαία λίθινη λαξευτή τοιχοποιία αντιστήριξής του.