Ιουστινιάνειο έργο των τελών του 6ουαι. μ.Χ. σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού μετά τρούλου. Ερευνήθηκε κατά την δεκαετία του 1930 από τον καθηγητή Ορλάνδο. Αναστυλώθηκε εν μέρει, καθαρίστηκε και μελετήθηκε το 1965 από την αρχαιολόγο Χαρίκλεια Μπάρλα. Αποτελεί το καλύτερα διατηρημένο παλαιοχριστιανικό μνημείο στη Στερεά Ελλάδα και ένα από τα σημαντικότερα μνημεία αυτής της περιόδου σε όλο τον Ελλαδικό χώρο.
Κοντά στην πηγή της Αγίας Ελεούσας στον Πολύδροσο, οι Λιλαιείς διαμόρφωσαν λατρευτικό χώρο όπου λάτρευαν τον ποτάμιο θεό και πρόσφεραν πλούσια αφιερώματα. Στο χώρο αυτό σώζονται θεμέλια και αρχιτεκτονικά μέλη από αρχαίο οικοδόμημα κρήνης και ένας επιβλητικός αναλημματικός τοίχος που στήριζε τον αφιερωμένο στον ποταμό ναό. Τα λατρευτικά αυτά οικοδομήματα αντικαταστάθηκαν κατά τους πρωτοβυζαντινούς χρόνους από τις εκκλησίες του Αγίου Χριστοφόρου και της Αγίας Ελεούσας, για την κατασκευή των οποίων χρησιμοποιήθηκε άφθονο αρχαίο οικοδομικό υλικό. Ο χώρος των πηγών αποτελεί σήμερα ένα από τα ομορφότερα σημεία ηρεμίας και χαλάρωσης της γης των Δελφών.